TY - JOUR ID - 98286 TI - تاثیر پذیری مضمونی رائیه ابن عرندس از قرآن با تکیه بر نظریه بینامتنی JO - پژوهشنامه نقد ادب عربی JA - JALC LA - fa SN - 2588-6835 AU - خلیفه شوشتری, محمد ابراهیم AU - شیخ الرئیس, علی AD - استاد گروه زبان و ادبیات عرب دانشگاه شهید بهشتی AD - دانشجوی دکتری - عضو هیات علمی Y1 - 2017 PY - 2017 VL - 7 IS - 2 SP - 68 EP - 96 KW - قرآن KW - ادبیات متعهّد KW - قصیده رائیّه KW - بینامتنی مضمونی KW - إبن عرندس DO - N2 - تناص یا بینامتنی یکی از اصطلاحات مطرح و رایج در حوزه پژوهش‌ها و مطالعات زبان و ادبیات است. برطبق این نظریه هیچ متنی مستقل نیست و هر متن، ترکیبی است از متون گوناگون که آگاهانه یا ناخودآگاه از سرچشمه‌های ادبی و فکری یکدیگر بهره جسته‌اند. در این میان قرآن کریم ارزشمندترین و تأثیرگذارترین اثری است که شاعران و ادیبان در آثار خود از آن استفاده نموده‌اند. إبن عرندس حلّی از شاعران و ادیبان قرن نهم هجری است. وی دلباخته و شیفته کلام‌الله و خاندان وحی بوده و اشعارش مشحون است از آیات و مضامین قرآنی و مفاهیم والای آن، به‌خصوص قصیده رائیّه معروفش که در رثاء حضرت أباعبدالله الحسین (علیه‌السّلام) می‌باشد. در این مقاله سعی گردیده است بینامتنی مضمونی در رائیّه این شاعر با قرآن کریم مورد توجّه قرار گیرد. پژوهش حاضر به روش توصیفی - تحلیلی است، بنابراین پس از ارائه مباحث نظری، عملیات بینامتنی این قصیده با کلام وحی تحلیل و بررسی شده است. یافته‌های این پژوهش حکایت از آن دارد که این تأثیرپذیری بیشتر به صورت نفی متوازی (إمتصاص) و در مواردی هم نفی کلّی (حوار) بوده است . UR - https://jalc.sbu.ac.ir/article_98286.html L1 - https://jalc.sbu.ac.ir/article_98286_1e8e6efa5a7345a9a4e4c15b28519883.pdf ER -