Rhetorical criticism is the conscious use of language in order to persuade the audience. This approach employs new structuralist and post-structural literary critiques and psychology, communications, sociology, and aesthetics. From this point of view, literary work attempts to persuade the audience with his words, and in this way he uses the tools of rhetoric and aesthetics. In this research, the Rony’s poem, which is a mourning for Andalusia, is examined from a rhetorical critique with an analytical descriptive method. In its content and form, the poet employs literary and rhetorical instruments to persuade and engage the audience to move him from being inactive and listening to participation and dynamism. In order to achieve this, Abu al-Balaqa uses diverse, verbal, rhetorical interpretations and rhetorical techniques to put the audience in a position to be part of his poetic experience
الدایة، محمد رضوان (1986)، ابوالبقاء الرندی شاعر رثاء الاندلس، الطبعة الثانیة، بیروت: مکتبة سعدالدین.
ریچاردسون، جری (1374)، معجزۀ ارتباط و ان.ال.پی، ترجمۀ مهدی قراچه داغی، تهران: البرز.
صفوی، کوروش (1383)، از زبانشناسی به ادبیات، چاپ دوم، تهران: سوره مهر.
عباس، حسن (1998)، خصائص الحروف العربیة و معانیها، اتحاد الکتاب العربز.
علوی مقدم، محمد (1372)، در قلمرو بلاغت، مشهد: آستان قدس رضوی.
کیا، علی اصغر، سعیدی، رحمان (1383)، مبانی ارتباط، تبلیغ و اقناع، تهران: مؤسسۀ انتشاراتی روزنامۀ ایران.
مؤذنی، علی محمد، احمدی، محمد (1393)، «درآمدی بر جایگاه فرایند اقناع در فنّ خطابه و مطالعات ادبی»، پژوهشنامۀ نقد ادبی و بلاغت، دورۀ 3، شمارۀ 2، صص93-111.
مقدادی، بهرام (1393)، دانش‌نامۀ نقد ادبی؛ تهران: نشر چشمه.
مکاریک، ایرنا ریما (1384)، دانش‌نامۀ نظریه‌های ادبی معاصر، ترجمۀ مهران مهاجر و محمد نبوی، تهران: آگه.
مکی، الطاهر احمد (1987)، دراسات اندلسیة فی الادب والتاریخ والفلسفة، الطبعة الثانیة، القاهرة: دارالمعارف.
هاشمی، سید احمد (1386)، جواهر البلاغة، تهران: الهام، ویرایش.
)