چکیده

مادۀ درسی یکی از چهار رکن اصلی آموزش هر دانشی به‌شمار می رود که در قالب کتاب، نوشته و یا هر ابزار آموزشی دیگری پا به عرصۀ وجود گذاشته‌ و در پرتو پیشرفت و تخصصی شدن علوم رشد و تحوّل یافته است و سطح‌های مختلف و نیازهای متفاوت فراگیران به آن نوآوری و تنوع مبتنی بر اوضاع آموزشی واحوال مخاطبان را می‌طلبد. علم بلاغت پس از گذر از دوران ابتدایی حیات خود به دورۀ بلوغ و شکوفایی خود رسید و وارد زبان فارسی شد که، پس از آن، زبان‌پژوهان بیش‌تر به جنبۀ آموزشی آن توجه کردند و در هر عصری کتاب‌ها و رساله‌های آموزشی گوناگونی را به خود اختصاص داده است که این آثار ضمن تکمیل  این علم با شیوه‌های مختلف سعی در آسان‌سازی آموزش آن، به‌ویژه برای غیر عرب‌زبانان، داشته و دارد. کتاب البیان فی مرآةالأدب العربی والفارسی نوشتۀ دکتر علی پیرانی شال با هدف و رویکرد آموزشی کردن بخشی از علوم بلاغت یعنی علم بیان نگارش یافته است. این مقاله سعی کرده است، در راستای بررسی و نقد منابع آموزشی زبان قرآن، به زعم خود با نگاهی منصفانه کتاب مذکور را  پژوهش و واکاوی کند و ضمن بیان برجستگی‌ها و امتیازهای آن نسبت به دیگر آثار مکتوب در زمینۀ علم بیان به ذکر پاره‌ای از کاستی‌های موجود در  بخش‌های مختلف کتاب بپردازد.