نوع مقاله : علمی - پژوهشی
چکیده
ازخودبیگانگی، پدیده‌ای است به قدمت تاریخ بشر که معنای گسترده‌ای دارد. دامنۀ مفهوم این پدیده از غربت رمانتیک که حاصل دلتنگی و بازگشت به کودکی است، آغاز گشته و تا بیگانگی روان‌شناختی که نتیجۀ فرار از خویشتن به دنبال شرایط سیاسی و اجتماعی است، امتداد می‌یابد. این پدیده در برخی دوره‌ها به دلایل متعددی فزونی یافته است. در عصر معاصر، ملت الجزایر به دلیل حضور استعمار و بحران‌های اقتصادی و اجتماعی ناشی از آن، گرفتار این پدیده شده‌اند. عبد الحمید بن هدوقه، رمان نویس الجزایری که پیامدهای حضور استعمار در این دوره را احساس کرده، به انعکاس بیگانگی در آثار خود پرداخته است. این پژوهش با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی به دنبال آن است تا پدیدۀ ازخودبیگانگی ذاتی و فرهنگی را با تکیه بر نظریۀ از خود بیگانگی ملوین سیمن در رمان «غداً یوم جدید» مورد بررسی قرار دهد. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که نویسنده توانسته نمودهای از خودبیگانگی را که دستاورد حضور استعمار و نتیجه برخی سنت های قدیمی است در قالب شخصیت های داستان ارائه دهد و ضمن نقد این پدیده تلاش نموده راه‌هایی نظیر بالا بردن روحیه نقد در شرایط موجود جامعه و ارزش گذاری به هویت و فرهنگ خودی را برای مقابله با آن پیشنهاد دهد.
کلیدواژه‌ها
)