ادبیات عربی با سابقة درخشان و کهن خود نماد فرهنگ عظیمی است که در تعامل با سایر ملل، بر آن‌ها تأثیر گذاشته و از آن‌ها تأثیر پذیرفته‌است. شعر عربی با تأثیرپذیری از غرب و بر اساس سنت تطور، فراز و نشیب‌های زیادی به خود دید و مراحل مختلفی را طی نمود. این امر باعث خروج از سبک سنتی سرودن شعر و طغیان علیه دو عنصر اساسی شعر کلاسیک یعنی وزن و قافیه شد. قصیدة عروضی خلیل پس از طی مسیری طولانی به شعر نو متصل شد که نخستین جرقه‌های آن با موشحات زده‌شد و بعد از آن شعر آزاد و نهایتاً شعر سپید، نماد کامل عصیان و تمرد از سبک شعری قدیم با کنار گذاشتن وزن، قافیه و موسیقی خارجی و پناه بردن به موسیقی درونی شکل گرفت. این قصیده دارای فقراتی کوتاه و عاری از وزن و قافیه و موسیقی خارجی است و دو عنصر اصلی آن نبر(تن صدا) و ایقاع (آهنگ) است. شعر سپید از لحاظ میزان تأثیرپذیری از غرب و میزان تأثیر آن بر عرصة ادبیات عرب در دو حوزة شعر و نثر، و بررسی وجوه اختلاف آن با سایر گونه‌های شعری جدید حائز اهمیت است. در این پژوهش شعر سپید از لحاظ شکل، ساختار و محتوا با تکیه بر اشعار شاعران این گونة شعری بررسی می‌شود، وجوه اختلاف آن با شعر قدیم و گونه‌های شعری جدید و نقدهایی که بر آن وارد می شود، نیز بیان می‌گردد.
)