چکیده

غزل استوارترین گونة شعر غنایی و نغمه‌ای است نوازنده که از دل برمی‌خیزد و پشتوانه‌ای جز عاطفة رقیق بشری ندارد. این مقاله کوششی است به‌منظور شناخت و معرفی هنر غزل‌سرایی ابوفراس، شاعر نامدار حمدانی، و تحلیل عوامل و انگیزه‌های مؤثر در ساخت این گونة شعری. این مفهوم اصیل به دو صورت «نسیب» و «پاره‌های کوتاه مستقل» در شعر سراینده بروز یافته که در این جستار، با تعیین شمار ابیات و تصاویر بلاغی به‌کاررفته در هر کدام و نیز با استناد به شواهد و روایات تاریخی، به بیان ویژگی‌های گوناگون آن‌ها پرداخته شده است. تحلیل محتوایی نشان می‌دهد که غزل‌ مستقل شاعر بیشتر به‌منظور سرگرمی و درراستای همراهی با روح عصر سروده شده و تغزل او، با آنکه ازحیث تصاویر شعری رویکردی سنتی دارد، ازنظر بافت روانی دارای امتیازاتی است که شرایط روحی و شخصیتی شاعر را به نمایش می‌گذارد و اغلب با موضوع محوری قصاید هماهنگ است.