چکیده

ظهور دانش هرمنوتیک یا تأویل متن در دو سدۀ اخیر باز بودن قرآن کریم را در برابر تفسیرهای نو بیش از پیش به میدان بحث آورده و چالش میان محافظه‌کاران و اصلاح‌طلبان را در فهم اسرار آن دو‌چندان کرده است. از دستاوردهای این تحقیق، گذار از جمله‌محوری در تحلیل استعاره‌های زبانی و گشودن چشم‌انداز متن در فضای استعاره و مجاز است. این دستاورد نتیجۀ ژرف‌نگری دورۀ معاصر در پژوهش‌های زبان‌شناختی با رویکرد متن‌محوری است. همچنین، بر‌اساس نتایج به‌دست آمده، استعاره نه فقط آرایه‌ای ادبی، بلکه فرایندی است که تمام ابعاد زندگی بشر را فرا‌گرفته و آدمی در استعاره به زندگی خود ادامه می‌دهد و به آن معنا می‌بخشد. فکر، رؤیا، بازی و ... همه استعاره‌اند و با استعاره است که موجودیت آدمی معنا پیدا می‌کند. کتاب البلاغة وتحلیل الخطاب اثر حسین خالفی، که در این کتاب در‌صدد بررسی و نقد آن هستیم،در تلاش است، با استفاده از شگرد گفتمان‌کاوی، عدم تقابل مجاز با حقیقت را اثبات کند و دیدگاه تأویلی را در خدمت فهم بهتر قرآن کریم و سایر متون مقدس قرار دهد.